Jose Fransen (een zeer ervaren schrijfdocent en werker met levensverhalen) heeft een boek geschreven over de twaalf jaar die zij zorgt voor haar moeder met de ziekte van Alzheimer. Over steeds weer iets verliezen en verder gaan met wat overblijft. Over verdriet, onmacht, boosheid, familievergaderingen, verhuizingen naar een verpleegafdeling en de aftakeling. Maar ook over de winst van het zorgen, over kinderen en verzorgenden die doen wat ze kunnen. Ik heb het boek zelf nog niet gelezen maar wel al wat voorwerk. Jose Fransen schrijft poëtisch, treffend en met groot gevoel voor taal en inhoud. Een absolute aanrader dit boek voor kinderen, partners, familie en kennissen van mensen met dementie en natuurlijk ook voor studenten, stagiaires, professionals die werken in de zorg. Laat me weten wat je van het boek vindt.
3 april 2016